Vanochtend vertrokken om 6:30, nu 137 km met 4190 hoogtemeters verder om 18:15 zijn we binnen!
Allemaal hebben we de tocht uitgereden dus we kunnen spreken van een succesvolle tocht:)!
Indrukwekkend, zwaar, mooi, en bovenal met een prachtig resultaat voor stichting Semmy.
Volgauto 1 klaar voor de Dolomieten:)
Wederom snelle levering sportvoeding ontvangen van Duursport.nl.
Ook een mooi gebaar dat ze ons sponsoren voor de Dolomieten Marathon die wij volgende week Zaterdag 28 Juni fietsen met #bike4semmy
De voorbereidingen/trainingen zijn in volle gang!
Tijdens Vaasaqua hebben we boeken verkocht en WC’s schoongehouden en hebben 890 euro aan ons bedrag toegevoegd! Doel is om de 10.000 euro te halen.
Woensdag 25 juni vertrekken we, dus we hebben nog 2 weken om de laatste 1500 euro bij elkaar te verzamelen.
Vandaag zijn Johan de Weerd en Albert Jan Herms vertrokken. Ze doen mee met een rally naar de Noordkaap. Naast het feit dat dit natuurlijk een geweldige ervaring oplevert en een grote onderneming is, willen ze ook geld inzamelen voor Stichting Semmy!
Meer info op www.scanct.nl of mail
: apeldoorn-epe@deweerd.net
We Hebben een geslaagde actie gehad.
Veel oliebollen verkocht, ook op de voetbal zijn ze goed bezig geweest met de verkoop.
Al met al een mooie actie!
15 september 2013 is de training voor 2014 begonnen met een mooie tocht van 100+ km!
in navolging van ‘La Marmotte’ op 23 juni 2012′ gaat bike4semmy in 2014 De Dolomieten Marathon (Maratona dles Dolomites ) rijden. Binnenkort volgt meer informatie.
Hieronder alvast een filmpje over de route.
sfeerimpressie le Dolomiti dell’Alta Badia:
De ambassadeur van de Stichting Beeldgestuurde Behandeling van Kanker, ex topschaatser Carl Verheyen, nam donderdagavond in de skihut van Anton in Emst een bedrag van maar liefst 6.000 euro in ontvangst voor zijn Stichting.
De andere 6.000 euro ging naar de Stichting “Semmy” en werd in ontvangst genomen door Christa en René Steunenberg uit Vaassen.
Bijzonder leuk was dat ex-schaatser Verheijen daarna ging vertellen over zijn carrière. Zo had hij ook enkele jaren geleden ter voorbereiding op het schaatsseizoen de La Marmotte beklommen. Verheijen wist dus precies wat de renners uit Epe, Heerde, Apeldoorn allemaal hadden moeten doorstaan.
Vorig kwam een groep van 10 fietsers op het idee om geld in te zamelen voor twee Stichtingen, te weten de Stichting “Semmy” en de Stichting “Beeldgestuurde Behandeling van Kanker”.
Diverse bedrijven en ook particulieren gingen de wielrenners sponsoren voor deze zware Alpenrit.
Als eindresultaat nu een opbrengst van 12.000 euro, waarvan de helft ging naar de Stichting “Semmy”en de andere helft naar de Stichting SBBvK.
Na het officiële gedeelte gingen de renners met aanhang en kinderen genieten van de welverdiende barbecue.
Nu moet het gebeuren. Allemaal gespannen koppies aan het vroege ontbijt.
Om 7 uur willen we starten. Het weer is prachtig. Nog lekker koel dus bij de eerste beklimming is dit een voordeel. De volgauto’s worden in gereedheid gebracht. Een ieder legt er een tasje in met zijn extra voeding en kleding voor onderweg.
Om 7 uur is het dan zover. Het uur U is aangebroken. Na 5 min fietsen beginnen we aan de klim naar du Glandon. 20 km klimmen. Dat is iets anders dan wat we gehad hebben. De Knobbel, de Cauberg en noem ze maar op. Ze vallen hier allemaal in het niet. Dit is het serieuze werk. Na het eerste lastige stuk door het bos komt iedereen in zijn ritme en na een korte stop op een vlak stukje volgt een kleine afdaling om daarna door te klimmen naar de top op 1924 meter hoogte.
Na ong. 2 uur klimmen zijn we dan op de top van du Glandon. Wat een uitzicht. Na een korte stop en wat foto’s te hebben gemaakt dalen we af naar 420 meter. De snelheden lopen behoorlijk op. 60/70 km per uur word hier makkelijk gehaald.
Onderaan word er weer kort gestopt om weer wat eten en drinken bij te vullen. De verzorging draait op volle toeren. Bananen worden aan gereikt. Jasjes aangepakt. We stappen weer op voor een relatief vlak stuk van ongeveer 25 km richting Col du Télégraph. Vanuit het dorp slaan we rechtsaf en dan begint het weer, 12 km klimmen naar een hoogte van 1566 meter. Het is nu behoorlijk warm geworden en er is weinig schaduw. Als iedereen weer boven is, wordt er weer kort gestopt om wederom te eten en te drinken. Er worden natuurlijk weer foto’s gemaakt, want je staat natuurlijk niet iedere dag op deze bergen.
Na een korte afdaling naar 1430 meter beginnen we aan de beklimming van Col du Galbier. 17 km klimmen naar een hoogte van 2642 meter!!! Het begin is nog ‘redelijk’ te doen maar na 4 km begint het echte werk. Het stijgt maar door. Er komt geen eind aan. Geen vangrail en naast je de afgrond. Na 10 km te hebben geklommen wordt het nog even meer dan 10 procent op de koop toe. Er staan namen van grote renners op de weg. Het wordt kaler en je fietst langs sneeuwhopen langs de kant van de weg. Gekkenwerk!!!! Maar het roze lintje wappert in de wind. Wat een kneiter van een berg.
Gevoel uitschakelen en naar het roze lintje blijven kijken. Op de top staat een huisje. Als je het ziet denk je O.K. het eind is in zicht maar nog een bocht naar links en dan naar rechts. Het houdt niet op. Na de laatste bocht om een rotspunt zie je eindelijk het eind. Pfff.
Het is weer tijd voor een hergroepering. Henk Veldman geniet nog een massage uitgevoerd door Wim van de Mars. Last van de rug. Na een adembenemende afdaling van ongeveer 35 km volgt nog een klein stukje vals plat naar de voet van de Alpe d’ Huez .
Marinus is dan al begonnen aan de klim van ’zijn’ berg. Hij heeft hier vaak gestaan met de Tour en wil hem vandaag nog weer eens beklimmen. Respect op 74 jarige leeftijd. Er word nog even kort gestopt voor de laatste banaan en drinken. Nog één gelletje en dan eraan. Op naar 1860 hoogte. Het eerste stuk is zo steil tot aan La Garde. De kilometers van de voorgaande bergen gaan tellen. Het doet zeer. Tot de tenen aan toe!! 21 bochten naar de top. Bij iedere bocht kijk je door de bocht en denkt. Oh nee daar gaat ie weer. Maar het roze lintje is er nog dus het laatste stuk gaat ook nog. Boven aangekomen druppelt iedereen binnen. Er volgen felicitaties en er word een traantje weggepinkt. Logisch lijkt mij na zo’n monstertocht en voor wat voor een doel.
174 km met 5000 hoogtemeters.
Er worden heel wat glazen Cola weggetikt na al die sportvoeding. In ons Chalet aangekomen volgt een heerlijke douche en wederom een heerlijke pastamaaltijd nog snel in elkaar gedraaid door Gerda en Cobie.
bike4semmy 